Het feest van de communicatie

Pinksteren is (onder meer) het feest van de taal: Petrus houdt een toespraak en alle mensen kunnen hem verstaan. Ook buitenlanders en buitenstaanders weten precies waarover hij het heeft. Het is een prachtig ideaal: een taal die niet de verschillen benadrukt, maar mensen verbindt en tot begrip voor elkaar brengt. Het feest van de communicatie! Dat aspect van het elkaar verstaan heeft Frans Hoppenbrouwers zinnig onder woorden gebracht in zijn gedicht “In Festo Pentecostes”:

Zo is de geest in weer en wind gekomen,
een duister ruisen van ontkiemend vuur
dat zich verheft tot aan het derde uur
en dan gemompel wordt van oude bomen.

En klaterend laat men het water stromen
dat vechtend steeds weer nieuwe wegen zoekt
en in de wereld grote voortgang boekt
totdat het in zichzelf weerom zal komen.

Zo heeft de geest het volle woord gegeven,
en alle talen die de wereld sprak
verbroederden en tongen gingen leven,

van ziel tot ziel was er geen zin die brak.
Ondanks de wind die bomen fel deed beven,
was er geen vuur dat men vergeefs ontstak.