Symbolen in en rond de Fonteinkerk
Het merkwaardige kunstwerk (betonnen uitsteeksel) dat vele jaren aan de buitenkant van de Fonteinkerk zat: wat was dat? Die vraag is vaak gesteld.
De bijzondere betonfiguur aan de kerk was bedoeld als een klokkenstoel, uiteraard mèt klok. Bij de bouw van de kerk was hier een klok gepland, maar dat is niet doorgegaan. Er was een luidklok in de dakruiter van het noodkerkje, maar die is bij de bouw van de Fonteinkerk verdwenen en nooit meer opgedoken. Die verdwijning behoort tot de raadsels van de Fonteinkerk. Een nieuwe klok is daarna nooit meer aangeschaft. Sommige mensen zijn hier blij mee. Zij vinden dat er genoeg klokken in de omgeving zijn zoals de klok van Onze Lieve Vrouwetoren (de Lange Jan), van de Nieuwe Kerk en van de Sint Ansfriduskerk.
Zijn er meer bijzonderheden van het gebouw, waar iets van te vertellen valt? Ja zeker.
Bouw
De Fonteinkerk is goed gebouwd, zoals het hoort: ge-oriën-teerd, d.w.z. gericht op het Oosten, waar de zon opgaat en daarmee gericht op Jeruzalem. Het westen is de kant van de ondergaande zon. Wanneer we in een viering een enkele keer zingen: ”Kom opgaand licht, kom!”, dan wenken we naar het oosten. Roepen we: “ Donker, donker, ga!”, dan draaien we ons naar de uitgang van de kerk en daarmee in de richting van het westen, de ondergaande zon. Je komt de Fonteinkerk ook binnen in de schemer en loopt in de richting van het licht. Daar, voorin in de kerk, is de aandachtswand met het kruis. Het kruis is dus duidelijk bedoeld als symbool van heil: tegen de aandachtswand in het licht van boven.
De zijwanden van de Fonteinkerk lopen niet parallel. De prachtige lange metselwand aan de zijkant vertoont een kromming, die duidt op de beschutting van de Gods hand. We zitten als het ware in de beschutting van Zijn handpalm. Hiermee wil het gebouw geborgenheid bieden.
Symbolen
De kansel heeft een zevenarmige kandelaar als patroon: symbool van Israël en de heilige Geest. Sinds we de kanselkleden hebben is dat symbool niet meer zo goed zichtbaar. Daarom staat er tegen de aandachtswand een Menorah, de zevenarmige kandelaar, zoals die stond in het heilige der Heilige in de Tempel. De Menorah is een teken van blijvende verbondenheid van de kerk met Israël. Wij zijn een tak van de wilde olijf, die geënt is op de edele olijf, zo schrijft de apostel. De synagoge is de moeder van de kerk. Wij mogen door Christus delen in het blijvend verbond van God met Israël.
Liturgische tafel, doopvont en paaskaars
Op de liturgische tafel ligt de opengeslagen Statenbijbel en daarbij staat een aardewerken avondmaal stel (gemaakt door Mobach Keramiek, Utrecht). Beide zijn tekenen dat de gemeente bijeen komt rond Schrift en Tafel. Over de tafel hangt één van de antependia in de kleur van het kerkelijk jaar. Paars: in de Advent met de morgenster en in de veertigdagentijd met het kruis. Groen: met de twee broden en de vijf vissen. Wit met Kerst en Pasen: het Lam met de kruisvaan van de overwinning. Rood: met de duif van de Geest en vlammen van vuur en daarom met Pinksteren en bij bevestiging van ambtsdragers.
Het doopvont is oorspronkelijk gedacht meer in het midden van de kerk onder de grootste tros lampen. Om praktische redenen is het doopvont meer naar voren gehaald. De meest symbolische plaats zou zijn achterin in de open ruimte dus voor je de eigenlijke kerkruimte inkomt. De doop is namelijk het ritueel, waardoor je bij de kerk gaat horen. Het is een inwijdingsritueel. Je gaat een grens over en via de doop kom je de gemeente binnen. Alleen omdat we in dat geval bij de doop ons allemaal zouden moeten omkeren om de doop te zien, hebben we van deze oudchristelijke opstelling afgezien.
De Paaskaars wordt in de Paasnachtdienst de donkere kerk binnengedragen als symbool van de Verrezene. Aan dit licht worden de doopkaarsen aangestoken: door het water van de doop heen gehaald, deelt de dopeling nu in het licht van de Opgestane.
Stiltehoek
In de stiltehoek staat de icoon van de Drievuldigheid van Rublev uit de zestiende eeuw in Rusland. Zij staat daar als aandachtspunt voor ieder, die in de stiltehoek eens even tot rust wil komen en bidden. In de kring van genegenheid, die de drie gestalten uitbeelden, is ruimte voor de aanwezige die bidt. De stiltehoek in het liturgische centrum geeft aan dat de kerk een plaats van gebed is.
Fontein en kandelaar
Rondom de fontein liggen stenen met de namen van overleden gemeenteleden. Zo blijven zij in onze herinnering.
Foto’s van de kandelaar en de fontein volgen binnenkort.
Buiten
Buiten het kerkgebouw staan twee bomen met een symbolische waarde. Bij de parkeerplaats staat een linde, die daar indertijd geplant is als teken van dank na herstel van Anne van der Linden, dochter van de toenmalige wijkpredikant ds. Jan van der Linden. Voor de locatie van de oude kerkenraadkamer (consistorie) staat een boom die daar is geplant door het gemeentelid Henk Bril na zijn verrassend herstel van afasie. In 2012 is in de binnentuin een vijgenboom geplant door Annemieke en Marit Geerse, ter ere van Thekla Nauta-Hellema, die als kerk(rent)meester vele jaren voor het kerkgebouw heeft gezorgd.
In en rond de kerk zijn allerlei signalen, die spreken van meer. Wie een open oog heeft, ziet dat meer.