Herfstbrief

Cirkel

Als ik blijf kijken
Zoals ik altijd heb gekeken,
Blijf ik denken
Zoals ik altijd heb gedacht.

Als ik blijf denken
Zoals ik altijd heb gedacht,
Blijf ik geloven
Zoals ik altijd heb geloofd.

Als ik blijf geloven
Zoals ik altijd heb geloofd,
Blijf ik doen
Zoals ik altijd heb gedaan.

Als ik blijf doen
Zoals ik altijd heb gedaan,
Blijft mij overkomen
Wat mij altijd overkomt.

Maar als ik mijn ogen sluit,
En voel mijn ware Zelf van binnen,
Dan kom ik deze cirkel uit,
En kan steeds weer opnieuw beginnen.
(dichter onbekend)

Het gedicht hierboven wijst op een algemene levenservaring. Als mens zit je maar al te vaak vast in je vaste patronen. Altijd maar schrikken van kritiek, altijd weer denken dat jij tekort komt, altijd maar vinden dat jij verantwoordelijk bent en het moet opknappen: het kan van alles zijn.

Ooit hebben die patronen ons geholpen om met het leven en alle problemen om te gaan. Maar bij het ouder worden kunnen ze hinderlijk zijn en je belemmeren. Hoe stap je uit je eigen vicieuze cirkels?
Het gedicht zegt: sluit je ogen en leg contact met je diepste gedachten, wensen en dromen. Luister naar jezelf, naar wie je werkelijk bent en wat je werkelijk wilt. En sla dan nieuwe wegen in.

Wat mij betreft: een prima advies! Maar wel eenzijdig. Om weg te komen uit oude patronen van denken en reageren, heb ik toch vaak andere mensen nodig. Anderen kunnen mij met hun goede raad en wijze kritiek helpen om voor een andere aanpak te kiezen. In de kerk gaan we nog een stap verder, door te luisteren naar de Stem van God, hoorbaar vanuit de Bijbel. Ook dat geeft steeds weer een nieuwe kijk op het leven. Een werkelijk frisse blik: daar heb je het gesprek met anderen voor nodig, en op stille momenten het gesprek met de Ander.

Ds. Wim Verschoor