De hoop vasthouden

Op zondag 22 maart zette ik in de laatste alinea van mijn preek nog even de schijnwerper op de hoop. Ik zet deze slotwoorden hier nog een keer op papier: Vandaag wordt ons leven beheerst door een crisis. We zitten gevangen in onze zorgen, onze angst, en eigenlijk ook in onze eigen huizen. Laten we elkaar en onszelf gunnen dat er van alles in ons bovenkomt: mooie ideeën, mooie daden, maar ook grote zorgen, angst, wanhoop en paniek. Maar als onder de druk van de crisis alles wegvalt, laten we er in Godsnaam dan voor zorgen dat de hoop in ons overblijft. Dat we blijven dromen.

Want na de slavernij was er de uittocht, na de blindheid was er het visioen, en na de lijdenstijd komt de morgen van Pasen.

Met hartelijke groet, Wim Verschoor